In 2023 bezocht ik de Donau-delta, het uitgestrekte moerasgebied waar de rivier zich in sluipende vertakkingen naar de Zwarte Zee uitstrekt. Plaatsen als Sulina, Letea en Sfântu Gheorghe brengen de delta tot leven, maar de realiteit is scherp: dit UNESCO-Werelderfgoed staat onder toenemende druk.

Ecologisch vormt de delta een van Europa's meest biodiverse regio's. Subtropische bossen zoals Letea, drijvende eilandjes en onontgonnen rivieren zijn de habitat van honderden vogelsoorten, wilde paarden en zeldzame vissoorten. Tegelijk heeft de delta te lijden onder vervuiling en verzilting, versterkt door klimaatverandering en intensivering van landbouw en scheepvaart.


Geopolitiek speelt de delta een dubbelrol. Enerzijds verbindt ze Oekraïne en Roemenië in grensoverschrijdende samenwerking; anderzijds wordt ze bedreigd door infrastructuurprojecten zoals het Bystroe-kanaal, waarvoor Oekraïne de diepte opvoert met mogelijke gevolgen voor het kwetsbare milieu. Roemenië overweegt de bouw van een tegen­kanaal om de ecologische schade te beperken.

Voor de lokale bevolking is de delta meer dan natuur. Het is levensonderhoud, cultuur en geschiedenis ineen. Maar de vraag dringt zich op: blijft deze oase bestaan als grensland of bezwijken natuur en gemeenschappen onder druk van geopolitiek en klimaat?