L'ombre de Tihange

Een paar maanden geleden maakte ik een reportage in Tihange, langs de oevers van de Maas en in de schaduw van de kerncentrale. Ik ontmoette mensen die hun leven hebben gevormd rondom deze imposante structuur: Vincent en zijn vrouw, Mevrouw Gonzales, Dominique en Fabrice, Joël van L’Hôtel du Fort, Benoit en Michel. Hun verhalen laten zien hoe een kerncentrale niet alleen het landschap, maar ook het dagelijkse leven en de gemeenschap beïnvloedt. Sommigen leven met berusting, anderen creëren hun eigen wereld naast de centrale, en allemaal hebben ze manieren gevonden om te leven, te werken en te dromen, terwijl deze constante aanwezigheid op de achtergrond blijft.

Vincent woont met zijn vrouw in een bescheiden huis, nauwelijks een steenworp van de centrale. Toen ik hem zag hurken tussen zijn bloemen, aarzelde ik even. Zijn blik was eerst gesloten, maar al snel ontstond er een draadje vertrouwen. Binnen, bij koffie en een zacht knetterende kachel, vertelde hij over de jaren die zich stap voor stap in de grond hadden vastgezet, over ouder worden, en over de centrale die als een zwijgende kolos aan hun achtertuin grenst.

Recht tegenover de Maas woont Mevrouw Gonzales. Al vier jaar alleen, in een huisje ingericht “avec les moyens du bord”. Haar levensloop is er een van werk en doorzettingsvermogen: schoenmaakster, later verpleegster, en altijd met een scherp oog voor de realiteit. Ze wijst op stapels rekeningen en glimlacht wrang:

“De mensen denken misschien dat het goedkoper is, wonen naast een kerncentrale. Maar het tegendeel is waar.”
Geen zelfmedelijden, alleen een heldere blik op een werkelijkheid die vaak over het hoofd wordt gezien.

Aan de oever van de kerncentrale liggen Dominique en haar zoon Fabrice met hun grote péniche aangemeerd. De boot dient als atelier en opstapplaats; hun echte thuis zijn twee oude vrachtwagens die zij ombouwden tot woonruimtes. Fabrice werkt overdag als brandweerman in de kazerne van Tihange, duikersbrigade inbegrepen.
Hij vertelt verhalen die zweven tussen realiteit en legende, zoals het scoutskind dat door een rioleringsbuis werd meegesleurd en levenloos werd teruggevonden bij de Maas.

Langs de Maas runt Joël samen met haar broer en moeder L’Hôtel du Fort, een hotel dat sinds 1947 getuige is van de geschiedenis van de regio. Ooit een bruisende plek voor arbeiders van de kerncentrale, is het nu rustiger: toeristen en wielrenners vullen de kamers. Toch blijft de sporen van het verleden voelbaar, verweven met familiegeschiedenis en verhalen die verbinden met het landschap en de gemeenschap.

Michel woont op een grote catamaran, Le Sublime, die hij twintig jaar geleden vond halfverlaten op de Maas en zorgvuldig herstelde. Vroeger runde hij een opvangcentrum voor wilde vogels, waar hij zorgde voor gewonde dieren. Zijn verleden spreekt hij met voorzichtigheid uit, maar altijd vanuit liefde en toewijding. Michel toont hoe mensen zich een bestaan bouwen dat gevormd wordt door hun omgeving én hun idealen.

Voor vragen, samenwerkingen of contact kun je me gerust bereiken:
? +32 491 73 20 81
?? alexandre.moreels28@gmail.com